Als ik deze blog post, ben ik net aangekomen in een hostel in Guatemala en heb ik er een lange dag reizen opzitten!
Maand 4 in Jalaca, Honduras bracht ik door in een kinderhuis met 45 kinderen van 5 tot 18jaar. In de voormiddag deden we taken zoals schuren en vernissen van stapelbedden, verven, bergingen opruimen, lesgeven als een leerkracht ziek was of niet kon komen,.. En dan de rest van de dag speelden we met de kinderen. Hun school was van 8u tot 13u dus dat maakte de hele namiddag vrij voor ons om hun te entertainen.
Het was een geweldige maand. Ik had niet verwacht dat ik zoveel plezier zou vinden in het spelen met de kids. Ik heb er van genoten.
Aan de andere kant was dit ook de zwaarste maand. We verbleven boven de school, maar moesten ons ‘huis’ delen met muizen, ratten, mieren, vleermuizen, hagedissen en zelfs een uil. Het ergste waren de muizen! Die knabbelen aan/eten echt alles! Zodra we ons verblijf binnenkwamen pakte de strontlucht u al op uw adem. En niks was veilig, ge vond de stront overal terug. In onze rugzakken, kleren, spullen,.. De kamer waarin ik sliep was het ergste. Ik werd wakker met muizenstront in m’n bed en rond mijn kussen en hoorde continu de muizen aan bed krassen. Na de zoveelste keer een muis in m’n bed had ik er genoeg van en verhuisde ik naar buiten waar ik in mijn tent sliep. Maar.. Honduras is super onveilig. Continu hoorde we geweerschoten rondom ons. Na de tweede nacht buiten geslapen te hebben vroegen ze of ik naar binnen kon komen want er was een diefstal in het dorp gepleegd en wapens gestolen. Vanaf de weg kon ge mijn tent zien en blank zijn staat voor hun gelijk aan iemand die rijk is, dus wouden ze liever geen risico’s nemen. De rest van de maand heb ik op de zetel geslapen en daar mijn fort gebouwd. Want ik wist dat de muizen niet op de zetel klommen!
Het was zeer vermoeiend om zo te leven en continu te moeten oppassen en opletten. Bv. Ik kom mijn kamer in, doe het licht aan, wacht tot alle muizen weggerend zijn en wandel dan verder naar binnen.
Maar de kinderen maakte het allemaal waard om toch op de onveilige/ongezonde plaats te blijven!
Dit is in het ‘kort’ afgelopen maand. We hebben een paar dagen debrief gehad om de batterijen weer op te laden en terug te kijken op de afgelopen 4 maanden. Ook zijn alle teams door elkaar gegooid. Ik zit nu in een gemixt team (4 meisjes en 2 jongens), wat toch aanpassen gaat worden, maar ik heb er zin in!
Als ge vragen hebt, na het lezen van blogs of in het algemeen.. Ge moogt me altijd mailen! Het is moeilijk om alles wat gebeurt in een blog samen te vatten en zo weet ik ook wat jullie willen horen!
Foto’s van elke maand kunt ge terugvinden op Facebook! Ik heb ze zichtbaar gemaakt ook voor mensen zonder Facebook. Dus als ge Facebook intikt op Google en dan mijn naam in de zoekbar ingeeft en op foto’s klikt, ziet ge de verschillende mappen van elke maand.
Voila dit is het voor nu. Er was een pingpongtafel in de hostel.. Ook al was ik super moe, ik ben nog steeds onverslagen! En nu is het tijd voor mijn bed en morgenvroeg begint maand 5 met mijn nieuwe team!
If I am able to post this blog, it means I arrived in the hostel after a long day of traveling to Guatemala.
I spent month 4 in a children’s home with 45 kids between the ages of 5 to 18years old in Jalaca, Honduras. Each morning we would do little tasks such as sanding and varnishing bunk beds, painting, cleaning storage rooms, teaching when a teacher was sick or unable to come,… And then the rest of the day we played with the kids. Their school hours were from 8am until 1pm, so that gave us plenty of time to entertain them the rest of the day.
It was an amazing month. I didn’t expect to have so much fun in playing with the kids. But I did enjoy it a lot.
On the other hand was this also one of the toughest months so far. We slept above the classrooms but we had to share our ‘house’ with mice, rats, ants, bats, lizards and even an owl. The mice were the worst. They eat or get their teeth into everything! As soon as we walked into our ‘house’ you could smell all the poop. Nothing was safe, we could find the poop in everything, our backpacks, cloths, stuff,.. The room I slept in was the worst. I would wake up with mice poop in my bed and around my pillow. I could hear them scratch at my bed constantly. One time after finding another mice in my bed, I had enough of it all and I set up my tent outside. But.. Honduras isn’t the most safe country. We could hear gunshots around us all the time. After my second night outside, they asked me to come back in because of a robbery that happened in our village. Weapons were stolen. My tent was visible from the main road and they assume that gringos are rich so they didn’t want to take any risks. The rest of the month I slept on the couch and made it into my fort. Because I knew the mice wouldn’t climb on it! It was very tiring to live like that and constantly having to watch out. For example, I would come into the room, turn the light on and wait for the mice to run away before going any further.
But the kids made it all worth it to stay in this unsafe and unhealthy place.
If you have any questions after reading blogs or just in general.. You can always mail me! It’s difficult to summarize everything that happens in a blog and then I’ll know what you want to know!
Every month I post pictures on Facebook! They are also visible for people without Facebook. So just typ in Facebook on Google, typ in my name in the search bar and then go to pictures.
That was it for now! There was a pingpong table in our hostel tonight.. Even though I was deadly tired, I’m still undefeated! Now it is time for bed en tomorrow morning month 5 starts with my new team!
