– DUTCH –
Hey jij!
Alweer drie weken zijn voorbij dat ik mijn laatste blog schreef. De afgelopen weken waren voor mij erg intensief. Elke week weer herinnerde wunderlist – mijn online takenlijstje, dat mij echt helpt om een aantal dingen niet te vergeten! – mij er aan dat ik nog een blog wilde schrijven. Maar de afgelopen weken lukte dat niet. Het schrijven zit niet in mijn bloed. Ik vind dit absoluut niet makkelijk. Vandaag kreeg ik het idee om met jullie te delen waar ik de afgelopen drie weken mee bezig ben geweest en dat God mij de afgelopen weken iets heeft laten zien dat ik niet moet vergeten.
Zoals ik in mijn vorige blog schreef ben ik ontzettend dankbaar voor heel veel dingen. Dat ik bij vrienden mag wonen, mijn katjes een mooi huisje hebben dat ik gezegend ben met werk. Ik heb gebeden voor genoeg werk.. dus er was werk. Gemiddeld zo’n 30 uur in de week. Met vooral alleen maar kinderen om je heen! Ontzettend leuk, maar ook heel erg vermoeiend. Ik had niet in de gaten dat dit mij zoveel energie ging kosten.
Veel indrukken van socialmedia werden mij even te veel. Ik heb er voor gekozen om afstand te doen van veel groepsgesprekken en heb de facebookapp van mijn telefoon afgehaald. Wat een rust wordt er dan ineens gecreëerd. Ook heb ik de afgelopen weken wat minder tijd had voor sociale contacten. Ik wist niet goed waar het aan lag maar ik wilde tijd voor mij alleen. Even helemaal niks en lekker lezen of een serie kijken. Maar ook dat viel niet mee. Rust nemen en vooral een moment vinden waarop dat kan, lijkt ver weg te zijn.
De afgelopen week heb ik op verschillende manieren van God te horen gekregen dat ik niet gefocust moet zijn op alles wat er op me heen gebeurd. Ik was vooral gefocust op de storm om mij heen dan dat ik op Jezus gefocust was. Het stress niveau werd hoger elke dag en ik snap nu dat ik echt even rust moet nemen. God liet me weten dat ik de rust bij hem moest gaan zoeken. En alles waar ik mee bezig was – ook voor the worldrace – naast me neer moest leggen en vooral naar Hem moest komen. Daarin Zijn hart weer moest zoeken. Dit is ook het meest moeilijke op het moment. Maar wanneer ik de rust neem en tijd neem met God merk ik hoeveel rust Hij mij geeft.
Ik maak me soms echt zorgen over het financiële gedeelte van dit avontuur. Ik werk niet voor niets zoveel. Ik voel me ook verantwoordelijk voor de kosten. Toch weet ik ook diep in mijn hart wel dat God gaat voorzien. Ik neem Hem niet mee op avontuur. Maar hij heeft mij uitgekozen en gevraagd om met Hem op avontuur te gaan. Ik heb ja gezegd. Dat betekent dat Hij alles in zijn hand heeft en alles al bedacht en gepland heeft. Elke keer neem ik mij voor om hier aan te denken. God neemt mij mee. Ik doe het niet alleen. Ik doe het met God.
En met jou! Ik wil je echt bedanken dat je mijn blog leest. Met mij mee leeft en voor mij bid. Dat laatste is echt het aller belangrijkste.
Wil je de komende periode bidden voor de volgende dingen:
- Rust en overzicht
- Dat God in alles gaat voorzien
- Dat ik mag onthouden dat ik dit avontuur niet alleen doe
- Dat ik nieuwe energie mag krijgen
je donatie over maken naar:
NL46 INGB 0692 5731 78 t.a.v de Schuilplaats
beschrijving: Zending Worldrace
I worry about the finance part of this adventure. Thats why I work so much right now. I feel the responsebility to do my part in raising the money I need for this trip. But I know deep in my heart that God will provide. I don’t take Him on my adventure. He chose and asked me to go on this adventure with Him. And i said Yes. This means that He controles everything. Everytime I want to remind myself about this. God takes me on this journey. I am not doing this alone. I am doing this with God.
And with you! I want to thank you for reading my blog. That you want to know about my adventure and that you pray for me. That is the most important.
Will you pray for:
- peace in my mind
- That God will provide for everything
- That I will remember that I’m not alone in this adventure
- That I will have new energy
If you want to donate you can click on the button DONATE!
Thank you for everything.
With love, Agnes