Mattheus 25 : 35-40
Want ik had honger en u hebt mij te eten gegeven. Ik had dorst en u hebt mij te drinken gegeven. Ik was een vreemdeling en u hebt mij in uw huis uitgenodigd. Ik had niets om aan te trekken en u hebt mij kleren gegeven. Ik was ziek en u hebt mij opgezocht. Ik zat in de gevangenis en u bent bij mij geweest. Deze goede mensen zullen vragen: ‘’Here, wanneer hebben wij gezien dat u honger had en hebben wij u te eten gegeven? Of dat u dorst had en hebben wij u te drinken gegeven? Of dat u een vreemdeling was en hebben wij u geholpen? Of dat u niets had om aan te trekken en hebben wij u kleren gegeven? En wanneer was u ziek of zat u in de gevangenis en hebben wij u bezocht?’’ Ik zal tegen hen zeggen: ‘’ toen u dit voor één van mijn minste broeders hebt gedaan, deed u het voor mij.’’
Deze tekst kwam in mijn gedachten ergens in deze week. Ik dacht na over de week hiervoor waarin ik samen met mijn Team samen werkten met een organisatie die Amari Uganda heet. Zij zijn jongens van mijn leeftijd die vooral jongens vanuit de sloppenwijken en de straat helpen door ze een thuis te geven. Door eten uit te delen in de sloppenwijken en op straat. Door ze een keer in de week een open programma aan te bieden in hun centrum waar de jongens kunnen douchen, kleren wassen, waar ze twee maaltijden krijgen en daarnaast over jezus horen en hem aanbidden door muziek en dans.
In deze week heb ik zoveel gezien van Gods hart voor deze straat kinderen. Het raakte me te zien dat deze jongens zoveel liefde uitdelen aan deze kinderen. Ze voelen zich geliefd door hen! Ik zag Gods liefde voor deze kinderen werkelijkheid worden door de jongens van Amari.
Een moment dat me echt raakte was het moment dat we als Aunties neergezet werden op een krakkemikkig bankje in de sloppenwijk in het donker. De kinderen gingen voor ons dansen, en op mijn schoot had ik een jongentje van ongeveer 5 jaar oud en voor mij leunde en jongen van ongeveer 14 jaar oud tegen mij aan, en viel bijna in slaap. Ik dankte God voor dit moment omdat ze zich allebei zo veilig voelde in mijn aanwezigheid. Ik zei niks tegen ze, ik hield ze alleen maar vast en af en toe aaide ik ze over hun armen. Ik kreeg af en toe een glimlach terug. Wat een rijkdom! Deze kids leggen hun leven in je handen in een ogenblik. Ik besefte me ineens dat dit het gevoel is dat ik altijd heb als ik mij terugtrek en mij in gedachten op schoot of bij God in de buurt ben om gewoon tot rust te komen. Deze kinderen moeten altijd op hun hoede zijn. Het leven op straat is niet veilig. Ze vechten dagelijks voor hun leven en in dit kleine moment konden deze twee jongens even tot rust komen en zich geen zorgen maken.
De tekst van Mattheus is wat we letterlijk allemaal gedaan hebben afgelopen week. Ik heb lokaal eten mogen maken voor de jongens, dit was zo leuk om te leren! We hebben ze telkens als we op straat waren drinken gegeven, ze hadden zoveel dorst! We hebben ze schone kleren kunnen geven, ik heb eerste hulp gegeven aan een jongen die een tijdje geleden in een roestige spijker heeft gestaan en daardoor een infectie kreeg in zijn voet. En op vrijdag hebben we een mama bezocht samen met krusum (10jaar) en Marjam (2,5 jaar) in de vrouwen gevangenis in Kampala. Het is zo gek om de bijbel werkelijkheid te zien worden. En dit is nog maar een klein deel van wat we hebben gedaan in 1 week tijd. God is zo groot en wij mogen beginnen om eerst het kleine te doen zoals, water geven, dat we in onze handen hebben. Of een knuffel geven en ze liefde geven dat ze nodig hebben. Voor een hoopvolle toekomst bidden, en bidden voor een volledige afhankelijkheid van God. Hij zorgt ook voor hen, elke dag.
Ik schrijf dit terwijl we aan het eten zijn bij CafeJava’s een exclusief restaurant waar alleen rijke mensen komen. Terwijl dit nog niet eens zo duur restaurant is vergeleken met de prijzen in nederland. Het is zo raar om te beseffen dat we in dezelfde stad zijn, maar dat er zoveel verschil is in armoede en rijkdom. Ik kan maar net mijn tranen bedwingen te bedenken dat God’s liefde onvoorwaardelijk voor iedereen is. We hoeven er niks voor te doen. We ontvangen het door zijn genade. Het maakt me zo dankbaar voor alles dat we hebben. Familie, genoeg te eten, een huis, vrienden, liefde, een kerk. De simpele dingen.
Don’t take things for granted… ever.
In liefde, Agnes
kun je – eenmalig of maandelijks-, je donatie over maken naar:
beschrijving: Zending Worldrace
