-English version below-
In mijn vorige blog schreef ik over het bijzondere contact dat we hadden met Wirin. Een Thaise vrouw die een eigen koffietent runt in Phang Gna, waar ik en mijn meidenteam voor de maand december life=ministry (!) mochten doen.
We wilden graag nog eens terug komen om ons gesprek met haar te vervolgen met een vertaler, omdat het duidelijk was dat ze ons nog zoveel meer wilden vragen.
Dus dat deden we, een paar dagen later gingen we met onze geweldige vertaalSTER ‘JJ’ naar het koffietentje om een bakkie te doen.
Het was even voor sluitingstijd en Wirin was druk met haar klanten. Ze vond het leuk dat we er weer waren en vroeg tussen de bedrijven door allereerst of wij een kerk wisten voor haar in Phang Gna.
Na sluitingstijd kwam ze bij ons aan tafel zitten en hadden we zo’n goed gesprek.
Ze had allerlei goede vragen over God. ‘Waar en wat is hij dan als hij een levende God is?’, ‘Hoe zit het dan met onze goede en slechte daden?’
Het maakt je zo bewust van waarin je gelooft. Na een hele tijd vroeg ik Wirin of ze het oke vond dat we met haar zouden bidden om de levende God uit te nodigen haar aan te raken op dat moment, in haar cafe. Ik vroeg haar of ze nog specifieke dingen in haar leven had (familie/werk/gezondheid etc) waar we voor konden bidden.
Haar respons was dat ze alles heeft, een goede familie, vrienden en een lopende zaak maar het idee heeft dat ze iets mist, alsof er een leegte is in haar hart. Ze barstte in tranen uit en wij met haar.. gaven haar een dikke knuffel en vertelden haar dat Jezus de enige is die die leegte in haar hart en leven op kan vullen. Met zijn aanwezigheid waarin echte vreugde en vrede (in elke omstandigheid), hoop en toekomst is.
Haar antwoord of ze Jezus wilde toelaten in haar hart/leven was een overtuigende JA!
Het cafe vulde zich met zoveel blije tranen! What a JOY!
Onze ministry contacten in Phang Gna gaan haar connecten met mensen van een kerk. Wat wou ik graag degene zijn die met haar naar een kerk kon gaan en langer met haar kon optrekken.
Ministry doen, er zijn voor anderen en hoop brengen is iets wat je niet aan of uit doet. Het is een manier van leven.
Het stoppen voor de ene persoon voor je en daarin investeren is zo belangrijk.
Dit maakte onze maand in Thailand zo waardevol.
Lieve jullie, gezellige kerstdagen daar!
Wij zijn onderweg naar Maleisie. Voor maand 7 van de worldrace. 🙂
We hebben komende maand geen vaststaande ministry. De opdracht is om samen met God (door te bidden, Hem te vragen) mensen/plaatsen te vinden die onze hulp kunnen gebruiken. Dat is een hele leuke uitdaging. Ik ben benieuwd!
Liefs,
Esther
Ps: Ralph heeft een hele goede mannenmaand gehad met de kinderen in de opvanghuizen in het Noorden; Chiang Mai. De kinderen (vanuit hele arme gezinnen) die daar huisvesting en scholing krijgen zodat ze niet meer het risico lopen om de (veel voorkomende) mensenhandel terecht te komen. Er werd veel praktisch werk verzet en tijd gespendeerd met de kids.
————————————————————————————————-
Same same.. but different part 2!
In my last blog i wrote about the special contact we had with Wirin. A Thai women who runs her own coffeecafe in Phang Gna, where we as a girlsteam could do life and ministry this month. We really wanted to come back to follow up with our conversation with her, this time with a translater. Because it was so clear that she had so many more guestions she wanted to ask.
So a couple days later, we went back to that coffeecafe, this time with a awesome translater named ‘JJ’.
It was a bit before closingtime of her cafe and Wirin was busy with her customers. She was happy to see us and she asked us between her busyness if we knew a church for her in Phang Gna. After she closed her cafe, she came and sat at our table, and we had a great conversation. She had really good questions about God. ‘Where and what is He, if He is a living God?’ and ‘What about are good and bad deeds?’
Its makes you so aware of your own belief. After a long time of talking i asked Wirin if she was okay with me praying for her. To invite the living God to touch her on that moment, in her cafe.
I asked her if she had any specific things in her life (family/friends/health etc) were i could pray for. Her reponse was that she has everything, a good family, friends, a good running business. But that she really has the idea of missing something, as if there is a empty spot in her heart. She started crying. And we with her…we gave her a big hug and told her that Jesus is the only one who can fullfil the empty place in her heart, with His presence with real joy and peace (in every circumstance), hope and a future.
Her answer if she would let Jezus into her heart/life was a big YES! The cafe was filled with so much joyfull tears, what a JOY!
Our ministry contacts in Phang Gna are connecting her with people of a church there. Oh i would have loved to be the one who could go to church with her and had longer time to spend with her.
To do ministry, to be there for others and bringing hope is not something you can turn on and off. It a way of life. To stop for the person in front of you and invest in them is so important.
This is what made our time in Thailand so meaningfull.
Dear you all, have a great Christmas overthere!
We our on our way to Malaysia . For our month 7 of the Worldrace :).
The next month we don’t have a fixed ministry. Our task is to ask the Lord (true praying) to bring people/places on our path to help and spend time with.
This is such a nice challenge. I’m looking forward to this!
Love,
Esther
Ps: Ralph had a very good last ‘manistrie’ month with the kids in the care homes in the North; Chiang Mai. De kids (from poor families) who get housing and school. They have true this program so much less risk to end up in humantraficking. What happens quit often there. They did a lot of practical work over there and spend good times with the kids.
