(English version below)
Deze maand in Guatemala werken we samen met Go!Ministries. De organisatie bevindt zich in Santo Domingo Xenacoj, een Maya-dorp. De focus van de organisatie, en dus ook van ons deze maand, ligt op het helpen van weduwen en wezen. Een van de dingen die we doen is weduwen thuis bezoeken. Een weduwe in de Maya-cultuur is niks waard, ze wordt uitgestoten en overzien. Een blanke daarentegen staat aan de top van de sociale ladder. Het betekent dus heel wat als een blanke het huis binnenstapt van een weduwe en tijd met haar doorbrengt.
Een paar dagen geleden bezochten we Felicita. Zij is 43 jaar oud en heeft drie kinderen. Haar oudste dochter van 23 was ook thuis en zij hield haar dochtertje van zes maanden vast. De papa van het gezin overleed een haar geleden en het leven van de familie was erg hard sindsdien. Hij werkte in Amerika en stuurde geld op naar huis om hen te onderhouden. Tot een aandoening in zijn maag hen fataal werd en hij alleen in zijn kamertje stierf.
Hier zitten we dan in de woonkamer van een vrouw die ons met tranen in de ogen uitlegt hoe hard het leven is. Ze is zo dankbaar dat haar oudste dochter haar helpt om rond te komen, maar het leven is een dagelijks gevecht geworden. Ook voor de dochter loopt het leven niet zoals ze wenste. Ze helpt haar mama waar ze kan, maar ondertussen heeft ze haar eigen dochtertje om voor te zorgen. Dit moet ze alleen doen want de papa laat niks van zich horen. Ze weet niet waar hij is of wat hij doet.
Dit is maar een voorbeeld van de verhalen die we hier elke dag horen en zien. Tijdens een van de eerste dagen hier vroeg ik onze gastheer, David, hoe komt het dat er hier zoveel weduwen en wezen zijn? Hij antwoorde dat heel wat mannen gaan werken in Mexico of Amerika en dan geld naar huis sturen. Maar na een aantal jaar hebben ze daar een leven opgebouwd en komen ze gewoon niet meer terug. Alcoholisme is een groot probleem hier, mannen drinken zichzelf dood omdat ze geen uitweg zien voor hun problemen.
Onderweg terug naar huis na het bezoek aan Felicita kwamen we een man tegen die ladderzat op straat lag. We zetten de man rechtop aan de kant van de weg en wandelden verder. Vooraleer we thuis aankwamen was er nog een andere man die aan de kant van de straat lag. Te zat om nog een stap vooruit te zetten om drie uur in de namiddag. Het is ook al een paar keer gebeurd dat we met de auto onderweg waren en moesten stoppen om een dronken man die in het midden van de weg lag te verplaatsen naar de kant. Het is zo schrijnend. De wanhoop die de mannen drijft tot het vluchten in de drank en wat dat met zich meebrengt voor de vrouwen die achterblijven.
Het maakt dat ik wou dat ik meer voor hen kon doen, hun uit de situatie halen, een beter leven geven,.. Maar het is niet in mijn mogelijkheid om dat te doen. Het enige wat ik kan doen als ik binnenwandel in hun huizen, is me ‘kleden’ in geloof, liefde en de reddende hoop (1 Tessalonicensen 5:8) en hun vertellen over Diegene die hoop en vreugde brengt in mijn leven.
This month in Guatemala we are working with Go!Ministries. The organization is located in Santo Domingo Xenacoj, a Mayan village. The main focus of the organization this mont, and therefore ours, is to help widows and orphans. One of the things we do is visit widows in their homes. In the Mayan culture, a widow is overlooked and under appreciated. North Americans and Europeans, on the other hand, are highly respected. So when we visit a widow and spent time with her, it means a lot!
A few days ago we visited Felicita. She is a 42 year old lady with three kids. Her oldest daughter of 23 was also at home and she was holding her six month old little girl. The daddy of the family died about a year ago and life has been tough on the rest of the family ever since. He was working in the United States and would send money home to support them, until a stomach issue became fatal and he died alone in his room.
There we were in her living room, listening to her tearfully explain how hard life has become. She is so thankful for her oldest daughter who helps to pay the bills, but life has become a daily struggle. Life isn’t going as expected for the daughter either. She helps her mom where she can, but in the mean time she has her own daughter to raise. She’s doing this by herself because the baby’s daddy disappeared. She has no idea where he is or what he’s doing.
This is only one example of the stories we hear and see everyday. During one of our first days here I asked David, our host, why are there so many widows and orphans here. He answered that a lot of men go off to Mexico or the States for jobs, so they can send money home. But after a few years, they build up a new life and just never return to Guatemala. Alcoholism is a big problem as well; men drink themselves to death because they don’t see another escape to their problems.
On the way back home after our visit with Felicit, we came across a man who was laying in the middle of the street, completely drunk. We moved him to the side of the road and walked on. Before we reached our home, we came across another drunk man on the side of the street, too drunk to take another step at three in the afternoon! It also happened a few times when we were in the car and had to stop to move a drunken man who was laying in the middle of the street. It’s so devastating; the desperation that makes these men escape to drinking and the ramifications of their behaviour is truly heart-breaking.
It makes me wish I could do something for them, get them out of their situation, give them a better life… But it’s not within my power to do something like that. All I can do is walk into their homes, dressed up in faith, love and the hope of salvation (1 Thessalonians 5:8) and tell them about the One who brings hope and joy to my life.
