– English below –
Ik wil je een beetje meer vertellen over mijn achtergrond, voor dat ik je een klein verhaaltje vertel dat veel voor mij betekent. Wanneer je een beetje meer weet over mijn leven, zal je meer begrijpen hoe het voor mij voelde om twee weken Engelse lessen te geven in een klein dorpje in Cambodja.
Toen ik 18 was koos ik ervoor om ‘juf’ te willen worden na dat ik mijn Mbo had afgerond als mode en Retail – specialist. Ik dacht; ‘Dat wordt een eitje! Ik ga gewoon eventjes 4 jaar deze opleiding doen en dan ben ik juf en dan kan ik eindelijk lekker werken en kan ik dat huisje boompje beestje dingetje gaan leven, en dan ben ik gelukkig!’
Helaas liep dat allemaal net een beetje anders… Ik had nooit gedacht dat het HBO zo moeilijk was voor mij. Ik moest al mijn energie en tijd stoppen in die studie en daarnaast ook nog zorgen voor mijn eigen huishouden (ik woonde net op mijzelf in een nieuwe stad). In het eerst blok werd mama ook nog eens ziek, dat maakte het allemaal een stuk moeilijker, ik ging naar huis elk weekend ( een 4 uur durende reis ) en ik hielp in het huishouden en andere dingetjes die ze nodig had.
Ik haalde het eerste en tweede jaar met een kleine achterstand in mijn punten.. het was niet makkelijk en ik had er hard voor moeten werken. Het derde jaar was het moeilijkst. Ik koos om les te geven aan de oudere kinderen, niet wetende dat dit voor mij moeilijk zou gaan worden. Halverwege dit jaar zaq ik niet meer in waarom ik deze studie had gekozen en waarom ik juf wilde worden. Deze baan eist zoveel tijd en verantwoordelijkheid! Ik wist niet meer zeker of ik dat wel allemaal aankon. Want ik had nu al moeite om alles op een rijtje te houden, mijn bijbaantje, stage, opdrachten van school en sociaal zijn. Ik had voor mijn gevoel geen vrijetijd en alles was zoveel! Ik wilde het nog steeds afmaken want ik wist dat dit was wat God voor mij voor ogen had. Deze opleiding is wat Hij wist dat het beste was voor mij. Ik dwong mezelf elke keer om door te gaan tot ik niet meer kon, ik stopte stage, en een maand later stopte ik compleet met de hele studie. Ik ging naar de dokter die voorzichtig aan melde dat ik weleens een Burn-out kon hebben. Ik wist niet zeker of ik de studie ooit nog zou afmaken.
Ik ging door met mijn leventje zonder juf te zijn. Ik deed niks de eerste twee maanden. Ik was moe, spiritueel maar ook lichamelijk. Ik sliep heel veel soms dagen zonder te eten en uit mijn kamer te komen. Ik wilde helemaal niks doen en met niemand praten of maar leuke dingen te doen. Zelfs naar de supermarkt gaan was moeilijk voor mij. Wat ik wel deed was op elke woensdag naar mijn kleinegroep van de kerk gaan en op zondag naar de kerk. Ik wilde God niet loslaten en ik wist dat Hij mijn enige hoop was op verbetering. Ik ben nog altijd zo dankbaar voor mijn vrienden van de kleine groep die altijd liefde en geduld hebben gegeven en mij door deze periode heen hebben gesleept! God heeft zoveel aan mij gegeven in deze periode Hij heeft echt daar de basis van mijn geloof neergelegd. Zijn belofte dat Hij mijn zij nooit zou verlaten heeft hij echt waargemaakt!
Na een paar weken begon ik weer te werken in de schoenenwinkel en ze boden mij steeds meer werk, dat hielp mij om al mijn rekeningen te kunnen betalen. Ik kon weer herfocussen op mijzelf en op God. Ik startte ook met de kinderkerk en ik heb zelfs in die tijd mijn diploma voor kapster gehaald! Ik had een super gave tijd en voelde me steeds zekerder worden. Ik voelde me gelukkig en ik had weer het gevoel dat ik echt dingen kon doen! Na 1.5 jaar van herstellen, vertelde God mij dat het weer tijd was om de studie af te maken van de PABO. Ik belde de school en binnen twee dagen kon ik langskomen (allemaal in de week voor de kerstvakantie) en het was geregeld in Februari kon ik weer verder met de studie! Het duurde alsnog twee jaar in plaats van 1.5 jaar om de studie af te ronden. Papa had een hartaanval gekregen tijdens de studie, dus hier was weer een zorg die mij bezighield. Maar God had mij sterker gemaakt en Hij hielp mij door deze periode heen en ik mag mijzelf sinds april 2016 officieel JUF noemen! Prijs God!
Nog steeds soms weet ik niet zeker of ik wel echt Juf wil zijn, omdat het met zoveel verantwoordelijkheid komt. Maar ik weet dat God een plan heeft met dit alles, dat is wat ik weet. Hij heeft mij gezegd om het af te maken, en dat lukte met zijn hulp! Hij maakt dat mijn hart sneller klopt wanneer ik in de buurt van kinderen ben. Ik hou gewoon van hun pure en eerlijke hartjes!
Dus terug komend op het verhaal op the race..
De eerste twee weken gingen mijn team en ik naar de provencie die Kratie heet. We werden afgezet in de grootste ‘stad’ precies naast de Mekong Rivier. De rivier waar je speciale dolfijnen kan zien, ik heb ze niet gezien..
Voordat we hierheen kwamen had mijn team visioenen van God gekregen waarin wij aan het spelen waren met de kinderen en gewoon super veel fun hadden met hen. En sommige van ons hadden het gevoel dat we deze maand les zouden geven. Mijn hart begon al sneller te kloppen voor deze maand. Ik was er klaar voor.
Om dit verhaal een klein beetje korter te maken, we verbleven uiteindelijk bij Mr. Rith’s familie, zij hebben een gratis school voor Engels in hun eigen huis. De school geef niet alleen Engels aan de kinderen uit het dorp maar ook aan de monniken in de Pagoda ( dat is de tempel waar ze wonen ). In deze twee weken bevond ik mezelf in mijn natuurlijke omgeving! Ik ben een Juf en Engels geven was een van de minoren die ik volgde tijdens mijn studie, ik had deze nooit afgemaakt, maar ik wist hoe ik Engels moest geven aan kinderen die nog nooit een woord Engels hadden gesproken. Ik was zo enthousiast maar tegelijkertijd ook een beetje angstig. ‘Kan ik dit wel echt? En ga ik dit wel echt leuk vinden?’
Maar het lesgeven aan deze kinderen maakte dat ik mij realiseerde hoe veel ik houd van het lesgeven! Het was zo makkelijk voor mij om in de lesgeef modus te springen, zelfs wanneer ik het helemaal niet had voorbreid, het liep allemaal gewoon goed. Ik zag hoeveel plezier de kinderen hadden in het leren van engels, daardoor kreeg ik ook steeds meer plezier in het lesgeven! Ik dank God voor deze kans, en dat hij me weer liet zien dat ik echt hou van het lesgeven! Ik weet nogsteeds niet hoe het lesgeven er uit gaat zien als ik terug ben in Nederland. Maar het gaat zeker iets zijn wat ik wil gaan doen. Kinderen maken me gewoon zo gelukkig! Ik ben zo dankbaar dat God me altijd heeft geholpen om vol te houden de studie af te maken, iets waarvan ik nooit echt had gedacht dat zo’n groot onderdeel zou zijn van mijn leven.
Ik weet dat ik een leerkracht ben vanuit het Hart.
O en trouwens; we konden deze kinderen zegenen met een gratis dag voetballen en zwemmen in de plaatstelijke sporthal. Het was zo leuk om met die kinderen te voetballen en te zwemmen! We hebben echt geweldige connecties kunnen maken met meer dan 60 kinderen! Ik hou er gewoon van om met kinderen te zijn en gek te doen en te zijn als een kind, want als je met kinderen bent is dat legaal! ALTIJD!
Ik ben nogsteeds niet helemaal volledig gesponsord,
maar ik geloof dat dat snel gaat gebeuren!
Ik heb nog €860,- nodig.
Zou je willen bidden om een bedrag over te maken?
Alle kleine beetjes helpen!
Je kunt je gift overmaken naar:
NL 46 INGB 0692 5731 78
t.a.v.: De schuilplaats
o.v.v.: Zending worldrace
Dankjewel! Heel veel liefs van mij!
I am a teacher by heart
I just want to tell you a little bit about my background before I tell you this small story that means so much to me. When you know a little bit more about my life, you will understand more how I felt during two weeks of this month teaching English in a village in Cambodia.
When I was 18 I chose to make my way in to collage wanting to learn to be a primary school teacher. My thoughts were.. this is going to be easy, just teaching and being with kids will be fun! And after 4 years i’m done and I will have a well paid job and I will have a fine life.
Bummer for me,, that turned out so different! I never thought that college was going to be really hard for me. I had to put all my energy in this study and I had to really be present with my mind all the time! Also, my mom got sick in the first few months of my study that made it harder, I went home every weekend ( I lived 4 hour train ride away, Yes that is far in the Netherlands ) and I helped out with whatever she needed help with.
I made it thru the first and second year.. but it was not easy I had to work hard for it. Third year was the hardest. I had to choose if I wanted to teach kinder-garden or the older kids. So I chose the older kids.. not knowing that this was going to be really hard. Halfway thru this year I lost my sight of wanting to become a teacher, more and more responsibilities were given to me and I did not know how to handle internship next to all the assignment that I had to do. It was so much! Also I worked in the weekends so free time to rest was not there! I still wanted to do this because God told me the year before that he wanted me to finish this. so I pushed myself so far that I just couldn’t do it anymore.. I had a burn-out. I quit internship and after a month quit with collage at all. I did not ever think that I would finish this study ever.
I went on with my life living really doing nothing for two whole months. I was tired spiritually tired.. and because I was spiritual tired, my body reacted on that and I was sick and slept sometimes the whole day and night without eating. I did not want to engage with anyone except for my small-group and church on Sunday mornings sometimes that was even to much but I wanted to hold on to God so He poured in to me a lot! I’m so thankful for that always! He always kept His promises of never leaving my side!
After a couple of weeks I started to work more and more at the shoe-store and could refocus, on myself and on God a lot. I started doing Kids church again and even became a hairdresser I had a lot of fun, doing things that made me happy and feel capable of things! After 1.5 years recovering from the burn-out that I was in, God told me to finish collage and get my bachelor in being primary school teacher. It still took me two years to finish instead of 1.5 years, my dad had an heart-attack during my study so there again was my caring heart. But God made me stronger and He helped me thru this period and I finished collage!
I still think sometimes that I don’t want to become a teacher, because it comes with so much responsibilities, that I don’t know if I really want that. But God has a plan with it that is what I know. Because He always told me to finish becoming a teacher, and I did it with His help! He made my heart beat faster being around kids! I just love their honest and pure hearts.
So coming back to my story on the race..
The first two weeks my team and I went to the Provence Kratie, we got dropped of in the biggest ‘city’ there just next to the Mekong River. The river where you can spot special dolphins.. yeah.. I did not see them.
Oké so before going there my team had visions of us playing with kids hanging out with them having a lot of fun and some of us had the feeling that we were going to teach. My heart was already beating faster. I was ready.
So to make the story a little bit shorter.. we ended up staying with Mr. Rith’s family that have a free English school at their house. The school is not only teaching kids that come from the village but also to monks in the pagoda (that is how they call the temple place). In those two weeks I found myself in my natural habitat. I am a primary school teacher, and English was one of my Minors I never finished, but I knew how to teach kids English that never spook any word before in a playful way. I was exited and anxious at the same time. Could I do it? Am I going to like this?
But here teaching these kids English made me realize how much I love to teach! It was so easy for me to just jump in, even when I did not prepare at all.. It turned out just fine! I saw how much fun the kids had and also I had a lot of fun teaching and being around kids! I thank God for this opportunity and that He helped me realize that teaching is something that I love to do. I still don’t know how teaching is going to look like back home. But it is definitely something I want to do. Kids make me just so happy! I am so thankful that God always helped me per suing something that I never knew was going to be such a big part of my life.
I now know I am a teacher by heart.
Side note; We also could bless the kids to take them to a soccer field and to swim in the local pool for free! That was so much fun, connecting and playing with more than 60 kids! I just love to be crazy and act like a little kid and being with kids makes it legal. Always.
I’m still not fully funded, but I believe that that’s not for long!
Please pray if you could make any donation.
I only need $860,-
Not any amount is to small!
You can donate by clicking on the Donate button on the top of this page.
Thank you! With love, Agnes
